نمـادهای دینـی در زیـبا سـازی شهر
زیبا سازی شهرها وتوجه به مبلمان شهری در همه ی کشورهای جهان جایگاه و ورونق خاص خود را دارد. در کشورما به دلیل وقوع انقلاب اسلامی، این مهم، بارمعنوی وروحانی ویژه ای دارد و می بایست فضای شهری را آکنده ازالمانهای دینی ومذهبی کند.این موضوع در تهران ــ به عنوان ام القرای اسلامی و نماد شهرسازی ملّی ــ اهمیت افزونتری می یابد و تلاش وسلیقه مضاعفی رامی طلبد. هر چند در تهران معاونت زیبا سازی شهرداری تهران، حوزه ی گسترده ای ازفعالیتهای زیبا سازی را در خود جای داده است و کارشناسان مربوطه تلاش وسیعی را در این خصوص انجام داده اند، اما همه ی بحث، زیباسازی ظاهری نیست؛ چون درمضامین به کار گرفته شده درقالبهای زیبا سازی، دقت لازم صورت نگرفته است واحیاناً با کارشناسان محتوایی مشورت صورت نگرفته واز آنها نظرگیری نشده است. این مسأله هم درنحوه ی نامگذاری بوستانها وخیابانها دیده می شود، هم درتابلونوشته ها و بنرهایی که درخیابانها و بزرگراهها و بوستانها نصب شده است. به عنوان مثال درآستانه سالگرد عید سعید غدیر« بوستان نهج البلاغه »افتتاح شد که مناسب بود اسم این بوستان، « غدیر» ویا «ولایت» باشد؛ چون « نهج البلاغه » بهتر است نام تالار باشد تا بوستان . در برخی ازبوستانها وخیابانها هم پلاکاردها وبنرهایی نصب شده است که دارای اشکالات نگارشی است؛مثلاً ذکر « یاحیُّ یا قیوم » ، « یا حیّ ویا قیوم » نوشته شده است و یا درزیر پل های ماشین رو، روی پایه ها و دیواره های پل ، آیات قرآن کریم خوش نویسی شده است که به نظر می رسد جایگاه مناسبی برای این کارنیست. پیداست که در زیبا سازی شهر خیلی با کارشناسان مذهبی و تبلیغاتگرهای فنی مشورت نمی شود. انتظاراین است که شهرداری در کنار حجم بالای هزینه های زیباسازی، نیم نگاهی هم به محتوای کار خود داشته باشد؛ چون درشهر،هم عامه مردم تردد دارند، هم
فرهیختگانی که کوچکترین اشتباه ازنگاه تیزبین آنها دور نمی ماند.
شهاب 3